گیسو و باد

پیمان دل

دست تقدیر

دلگیر

خط خطی!

به من گفتی : "شما؟"، بیمار عشقم ، غرق حیرانی

چو شیشه صاف و ساده ؛ مثل این شعری که می خوانی

بخوان این برگ های خط خطی سرنوشتم را

نبینی در کتاب عمر من یک حرف پنهانی

یکی چون من دل از کف داده ای، رو می کند بازی

تمام دست هایم یکسره آمد پریشانی

شبیه گل که پروانه خبر دارد ز اسرارش

تمام راز هایم را تو خیلی خوب می دانی

از این دنیا همین دل شد نصیب من که می بینی

کباب دیگران ، آیا تو می خواهی بسوزانی؟

توفان عقل

بی عشق

خطر عشق

آری! عاشق شدن خطر دارد

گفته بودم که : دردسر دارد!

هر کسی را از عاشقان دیدم

لبِ پر آه و چشمِ تر دارد

جز شب عاشقان دور از یار

هر شب دیگری سحر دارد

به مثل باغ سبز از دورست

قفل بر قفل روی در دارد

برنیاید ز دست دل کاری

گرچه او آه کارگر دارد

می گشاید دری به زور دعا

پشت آن صد در دگر دارد

از دل من بپرس مقصد عشق

کز خیالات او خبر دارد

تو چو صیادِ پای بر خاکی

او چو سیمرغ بال و پر دارد

پای در دام عشق نگذارد

هر که یک ذرّه عقل اگر دارد

ظاهرش پر ز خیر می بینی

باطنی فتنه خیز و شرّ دارد

کام بر عاشقان حرام شدست

به جز آن کس که سیم و زر دارد

باغبان زندگی

از دست زندگی دلم را جان ز لب گذشت

ای مرگ ، ای امید آخر ! دیر کرده ای

ما شاخه های خشک را فصل هرس رسید

ای باغبان زندگی ! تاخیر کرده ای

بیا پایین

آدم شو و از عالمِ بالا، بیا پایین

با سیبِ سرخِ عشق، با حوا، بیا پایین

بالا نشستن گرچه شیرین است، مجنون شو

داری اگر در دل غمِ لیلا، بیا پایین

چون قاصدک، دل را به بالِ بادها بسپار

تا دست های عاشقِ تنها بیا پایین

شد بارِغم سنگین تر از تابِ صبوری ها

ای اشک از مژگانِ چشم ما، بیا پایین

می خواستی در سینهٔ دریا کنی منزل

دریاست اینجا، قطره جان! حالا بیا پایین

ما را پروبال پریدن با عقابان نیست

یا دست ما را کن رها و یا بیا پایین

این نردبان! خود خواهی ات را می برد بالا

افتادگی آموز، از بالا بیا پایین

حاشا نکن! از عشقْ داغی بر دلت مانده

چون سیل از دیوارهٔ حاشا بیا پایین

بال و پر پروانه ها را سوختی بس نیست؟

آمد سحر، ای سرکش زیبا بیا پایین

این اسب سرگردان ندارد مقصدی در پیش

درویش باش! از گُرده دنیا بیا پایین