در آستین ما همیشه مار بود و بس!

از باغ زندگی نصیبم خار بود و بس

از یار هرچه دیده ام، آزار بود و بس

_{^{از دوستان نداشتم جز خنجری به پشت}}

_{^{در آستین ما همیشه مار بود و بس}}

هر شاخه ای که کاشتم شد دسته تبر

پایان کار هر درختی دار بود و بس

 قفلِ دلی به شاکلید صبر وا نشد

اصرار ما نتیجه اش انکار بود و بس

شاید به دیگران از آن گنجینه داده اند

سهم من و دل من اما بار بود و بس

دل رابه هرکه داده ام، آمد شکست ورفت

افسانه های عاشقی پندار بود و بس