مرا تا به اوج خدا می بری

 

ندارم بجز عشق، بال و پری

برایم، تو از عشق والاتری

چو آیم به معراجِ چشمان، تو

مرا تا به اوجِ خدا می بری

شبیه  لبانِ  شرابی  تو

ندارد کسی ساقی و ساغری

به دنبالِ یک جرعه آرامشم

 برای من خسته، می آوری؟

 

به پای من!

غریب

آدم و عشق

مرز جنون

 

اسطوره شد این قصّه، از افسانه گذر کرد

از مرز جنون، این دل دیوانه گذر کرد

این شعله سرکش، نشود رام به یک جام

سرمستی ما، از سر میخانه گذر کرد

 

ماه و چاله

 

 

عاشق

 

 

نگاه ماه

به یاد مادر

 

 

 

 

سواران عشق

 

 

 

 

بگو به عقل، سوارانِ عشق می‌آیند

و نقشه‌های تو، نقشِ  بر آب خواهد شد