... نمانده است!

 

یک شاخه گل هم از بهار اینجا نمانده است

حتی نشانه ای ز خار اینجا نمانده است

صد جامه شد دریده گرگان  و ای دریغ

چشم کسی در انتظار اینجا نمانده است

چشمان هرزه هر طرف ایستاده در کمین

از عاشقی به جز شعار اینجا نمانده است

جز ضربه های بی امان مانده از هوس

در سینه قلب بی قرار اینجا نمانده است

حتی به حیله هیچ کس دم از وفا نزد

یک آستین، بدون مار اینجا نمانده است

خالی ست جام میکده از باده، سال هاست

نه مست  باده، نه خمار اینجا نمانده است

جایی نشان رستم دستان ندیده ام

گویی کسی از آن تبار اینجا نمانده است

بر بام شهر علامتی از سربدار نیست

جز سایه سیاه دار اینجا نمانده است

ما مانده ایم و خواری یک شهر پر سکوت

چیزی برای افتخار اینجا نمانده است

مرگِ زمان

عاشقی خوب است!

اشک و لبخند

غزل سپید

ایستگاه آخر (نمایشگاه کتاب)

نمکِ زندگیِ ما عشق است

مات بازی آسمان نشوی

غافل ازگردش زمان،نشوی

عمر ما  چون نسیم می گذرد

بی خیالِ عبور آن نشوی

پا نَبَر از گلیم خود بیرون

پاپی کار دیگران نشوی

دورشو، دورتر، ز اهل ریا

قاطی خیل زاهدان نشوی

تا نپرسیدی و نسنجیدی

جانب مقصدی روان نشوی

نیستی تو، همین تنِ تنها

پای در بند آب و نان نشوی

با مدارا جهان بهشت شود

هیزم دوزخ جهان نشوی

وقت، سرمایه است و تجربه، سود

سود و سرمایه در زیان نشوی

نمکِ زندگیِ ما عشق است

دور از شور عاشقان نشوی

غم موی سفید را  نخوری

سَدّ عشقِ دلِ جوان نشوی

بنده عشق باش و صاحبِ عقل

تا چو من جزو خاسران نشوی

می رسد دوره حساب و کتاب

غافل از روز امتحان نشوی

می ترسم اما باز هم میل خطر دارم

 

خاموشم اما درغمت چشمان تر دارم

می ترسم اما باز هم میل خطر دارم

پاییز در راه است من چون باغبان پیر

یک باغ، پر از آرزوی بی ثمر دارم

تا کی به دنبال سراب آرزو باشم

از این بیابان خسته ام، میل سفر دارم

افتاده ام بر خاک اگر چه پیش پای تو

مانند شک، یک کوه اما و اگر دارم

از دیگران جای شکایت نیست، وقتی که

از شاخه خود دسته در دست تبر دارم

بی تو، پریدن مثل شادی رفته از یادم

هرچند مثل یک کبوتر بال وپر دارم

ای مثل شمعی شعله در شب هایم افکنده

پروانه ام، از آتش عشقت خبردارم

با بوسه ای یک روز، مثل آفتابی گرم

از راز پنهان دل خود پرده بردارم

هرچند پایانی ندارد این شب تیره

چشم امید اما به رؤیای سحر دارم

دوباره لبخند بزن!

 

این قلب هزار پاره را بند بزن

بین من و تو دوباره پیوند بزن

هرچند که ما باغ زمستان زده ایم

ای غنچه! بیا دوباره لبخند بزن

داغ پنهان

 

در دل دارم مهر تو، تا جان دارم

وز حسرت تو، دو دیده گریان دارم

آن روز که چون لاله بر آیم از خاک

داغ تو درون سینه پنهان دارم