آیینه و آه

قلب چون آیینه را آهی ، سراپا بشکند

یک نگاهت صبر صد ایوب ، یکجا بشکند

شمع عمر ما ، به بازی نسیمی بسته است

پاره سنگی می تواند ، جام مینا بشکند

گر دل آن سنگدل با دل شکستن خوش شود

ما رها کردیم در دستان او ، تا بشکند

برسر هر کوچه ، جمعی مدعی در های وهو

پهلوانی کو ! که تا این جمع غوغا بشکند

زیر بار غم دوتا شد ، پشت ما دلدادگان

می شود روزی بیاید ، پشت غم را بشکند

گر چه نوح عشق ، کشتیبانی دل می کند

ترسم این زورق ، میان موج غم ها بشکند

آتش عشق است و با آتش توان خاموش کرد

همچو شیرینی مگر ، بازار لیلا بشکند

نیستم نومید ، از روی سیاه بخت خود

این شب تیره ، یقیناً صبح فردا بشکند

در حصار خار و خس

مثل گلی که در حصار خار و خس باشد
بیزارم از عشقی که در دام هوس باشد
فصل بهار و آسمان آبی و گل خندان
بیچاره آن بال و پری که در قفس باشد
ما را که دل پر میزند در حسرت دیدار
حتی نگاه زیرچشمی نیز بس باشد
در شهر نیرنگ و دورویی، اهل دل باید
با غصه ها همراه و با غم هم نفس باشد
جایی که هر ناکس، کسی باشد برای خود
بهتر که آدم بین آنها هیچکس باشد
آنجا که دیگر زندگی شد سخت تر از مرگ
ای کاش داس مرگمان در دسترس باشد

بوسه و لبخند

معجزه کتاب

قلب اهلی

تلخ و شیرین

سکوت

نشانه عشق

تو می آیی

و من می ترسم

تو لبخند می زنمی

و من می ترسم

تو نگاه می کنی

و من می ترسم

تو می روی

و من می ترسم

آیا من عاشقت شده ام؟

نقطه پایان

طلب زندگی